Βλέφαρα

Ποιες είναι οι συχνότερες παθήσεις των βλεφάρων;

Υπάρχουν πολλές παθήσεις οι οποίες σχετίζονται με τα βλέφαρα και προκαλούν σημαντικά προβλήματα στην όραση και στη λειτουργικότητα του ματιού καθώς επίσης αισθητικά προβλήματα. Για να υπάρξει σωστή θεραπεία, απαιτείται έγκαιρη και ακριβής πρόληψη από τον οφθαλμίατρο. Παρακάτω παρουσιάζονται συνοπτικά οι συχνότερες παθήσεις των βλεφάρων και ειδικότερα η βλεφαρίτιδα, το εντρόπιο, το εκτρόπιο, η τριχίαση, η κριθή και το χαλάζιο.
 

Τι είναι η βλεφαρίτιδα και πώς αντιμετωπίζεται;

Η βλεφαρίτιδα είναι μία πολύ συχνή πάθηση των βλεφάρων η οποία εμφανίζεται κυρίως σε άτομα με λιπαρό δέρμα, ξηροφθαλμία ή που υποφέρουν από κάποια αλλεργία κατά την πρώιμη παιδική ηλικία ή και αργότερα. Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγω πάθηση αφορά στην επίμονη φλεγμονή των βλεφάρων λόγω της υπερλειτουργίας κάποιων βλεφαρικών αδένων που έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται λιπαρές εκκρίσεις (πιτυριδώδης βλεφαρίτιδα) και «λέπια» (σμηγματοροϊκή βλεφαρίτιδα) κατά μήκος των βλεφάρων.

Τα συμπτώματα της βλεφαρίτιδας είναι συνήθως κνησμός, ερεθισμός, ερυθρότητα, αίσθηση «καψίματος» ή ξένου σώματος στο μάτι, δακρύρροια και δυσκολία κατά την τοποθέτηση του φακού επαφής στο μάτι.

Η βλεφαρίτιδα μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο με κάποιον από τους παρακάτω τρόπους ή με τον συνδυασμό κάποιων από αυτούς:

• Με ζεστές κομπρέσες, καθαρισμό των βλεφαρίδων, πλύσεις και ειδικό πρόγραμμα υγιεινής που χορηγείται από τον οφθαλμίατρο.
• Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή όπως, φερ' ειπείν, με ειδικά αντιβιοτικά σε μορφή κολλύριου ή αλοιφής, κορτιζονούχες αλοιφές κ.α..
• Με τεχνητά δάκρυα.
• Με την υιοθέτηση σωστής διατροφής, στην οποία αποφεύγονται τα πολλά λιπαρά και τα οινοπνευματώδη ποτά.

Αξίζει ν' αναφερθεί πως ο σωστός καθαρισμός και η τήρηση των κανόνων υγιεινής αποτελούν βασικά στοιχεία για την θεραπεία της βλεφαρίτιδας διότι σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο η πάθηση να εξελιχθεί σε χρόνια.
 

Τι είναι το εντρόπιο, το εκτρόπιο και η τριχίαση των βλεφάρων και πώς αντιμετωπίζονται;

Το εντρόπιο, το εκτρόπιο και η τριχίαση αποτελούν συχνές παθήσεις των βλεφάρων που σχετίζονται με την αλλαγή στη θέση των βλεφάρων.
Ειδικότερα:

• Στο εντρόπιο, το βλέφαρο στρέφεται προς τα μέσα δημιουργώντας κερατίτιδα.
• Στο εκτρόπιο, το βλέφαρο στρέφεται προς τα έξω.
• Στην τριχίαση, οι βλεφαρίδες έχουν φορά αντίθετη της κανονικής, στρέφονται προς τα μέσα και ακουμπούν τον κερατοειδή, δημιουργώντας έτσι κερατίτιδα.

Και οι τρεις αυτές παθήσεις θεωρούνται πολύ επικίνδυνες για τα μάτια ενώ απαιτούν έγκαιρη πρόληψη και θεραπεία γιατί μπορούν να προκαλέσουν ερεθισμούς και, κυρίως, μόνιμη βλάβη του κερατοειδούς. Μπορούν δε να αντιμετωπιστούν άμεσα και αποτελεσματικά με μια απλή χειρουργική επέμβαση, κάνοντας τοπική αναισθησία. Η ανάρρωση του ασθενούς είναι γρήγορη και διαρκεί μερικές μόλις ημέρες.
 

Τι είναι η κριθή («κριθαράκι») και το χαλάζιο και πώς αντιμετωπίζονται;

Η κριθή και το χαλάζιο είναι δύο πολύ συχνές, διαφορετικές μεταξύ τους φλεγμονές που δε θα πρέπει να συγχέονται. Πιο συγκεκριμένα:

Η κριθή είναι ένα μικρό ογκίδιο το οποίο προκαλείται ύστερα από οξεία τοπική μόλυνση του θύλακα της βλεφαρίδας και του αδένα του Zeiss, οι οποίοι βρίσκονται στο χείλος του βλεφάρου (άνω ή κάτω βλέφαρο, εσωτερικά ή εξωτερικά). Αποτέλεσμα της μόλυνσης αυτής είναι η δημιουργία ενός κόκκινου ογκιδίου που προξενεί πόνο ενώ ενδέχεται να παρουσιάζει ένα άσπρο σημείο σαν «μυτούλα», το οποίο επιβεβαιώνει ότι υπάρχει πύον. Η κριθή αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά σε μορφή αλοιφής ή κολλύριου.

Το χαλάζιο πάλι είναι ένα μικρό ογκίδιο το οποίο δημιουργείται στο άνω ή κάτω βλέφαρο, εσωτερικά ή εξωτερικά. Η κύστη αυτή είναι μία φλεγμονή του βλεφάρου η οποία προκαλείται από κατακράτηση του σμήγματος μετά από την απόφραξη του απεκκριτικού σωληναρίου του αδένα του Meibomio και θεωρείται συχνό φαινόμενο σε άτομα που πάσχουν από βλεφαρίτιδα. Όταν το μέγεθος του χαλάζιου είναι μεγάλο, ενδέχεται να προκαλέσει εκτός από πόνο, και αστιγματισμό λόγω της πίεσης που ασκεί στον κερατοειδή. Όταν πάλι το μέγεθός του είναι μικρό υπάρχει περίπτωση να μην προκαλέσει συμπτώματα και να εξαλειφθεί τελικά από μόνο του.

Το χαλάζιο αντιμετωπίζεται με συντηρητική θεραπευτική αγωγή (κολλύρια και αλοιφές), θερμά επιθέματα, κομπρέσες, μασάζ του πρησμένου αδένα ή με το συνδυασμό όλων αυτών των μεθόδων. Αν το χαλάζιο εξακολουθεί να υφίσταται ύστερα από μια περίοδο 3-4 εβδομάδων, μπορεί να αντιμετωπιστεί και με χειρουργική επέμβαση, κυρίως για αισθητικούς λόγους. Η χειρουργική επέμβαση θεωρείται απλή και γρήγορη, γίνεται με τοπική αναισθησία και ο ασθενής πηγαίνει σπίτι του αμέσως μετά την ολοκλήρωσή της.

Να τονιστεί πως με έγκαιρη πρόληψη και θεραπεία μπορούν να αποφευχθούν ο πόνος και η ταλαιπωρία του ασθενούς αλλά και η χειρουργική επέμβαση.